Μίνι πατατούλες και crostini λαχανικών και τυριών για party

Πατατούλες με crème fraîche, chilli και φρέσκο κρεμμυδάκι

Ας περάσουμε τώρα σε πιο «γεμάτες»  γεύσεις, να σας χορτάσω κιόλας! Crostini με μοτσαρέλα, λάδι βασιλικού και chili. Και μετά crostini με φιλετάκια ψητής μελιτζάνας και πιπεριάς με παρμεζάνα. Και στο τέλος, πατατούλες με crème fraîche, chilli και φρέσκο κρεμμυδάκι. Οι  πατατούλες μου άρεσαν πολύ και πήραν την  κεντρική φωτογραφία.

Μικρές πατατούλες μιας μπουκιάς με το φλούδι τους, βρασμένες στον ατμό και σερβιρισμένες με crème fraîche, ροδέλες καυτερής πιπεριάς και πράσινο κρεμμυδάκι. Το ξύσμα λεμονιού και ο άνιθος δίνουν έξτρα άρωμα και φρεσκάδα.

Βρήκα πατατούλες τόσο γλυκειές και τόσο νόστιμες που δυσκολεύτηκα να μην τις φάω σαν λουκουμαδάκια, έτσι σκέτες. Ήθελα πολύ να τις δω στολισμένες και χρωματιστές στην πιατέλα. Αυτή η πιατέλα κάνει τους καλεσμένους πολύ χαρούμενους!

Κόκκινες πιπεριές τουρσί με τόνο και κάπαρη – όσο καυτερές τις θέλετε

Μοναδικό delicatessen, εξαιρετικό μεζεδάκι!

Peperoncini al tonno, τις λένε οι Ιταλοί και γεμίζουν μικρές κόκκινες καυτερές πιπερίτσες με τόνο (συντηρημένο σε κονσέρβα) και τις φυλάνε σε βάζα με ελαιόλαδο.

Δεν τις έχω ψάξει σε delicatessen, τις έχω πετύχει σε μενού καλού ιταλικού εστιατορίου και όταν βρήκα μικρές κόκκινες πιπεριές στη λαϊκή ήμουν αποφασισμένη να τις δοκιμάσω. Το μέγεθος ήταν βολικό για γέμισμα και σερβίρισμα, αν και οι αυθεντικές είναι μικρές και στρογγυλές, σαν ένα καρύδι. Δεν ήταν καυτερές αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Λίγη καυτερή πιπεριά στο λάδι και θα έδινε τη φωτιά που χρειάζεται η μπουκιά για να ισορροπήσει το ξύδι και το λάδι.

Η γέμιση μπορεί να είναι μόνο ο τόνος ή να «ξυπνήσει» με άλλες γεύσεις. Πρόσθεσα μικρά καρέ ξερού κρεμμυδιού, κάπαρη και μαϊντανό. Οι πιπερίτσες μαριναρίστηκαν στο ξύδι, γέμισαν θαλασσινή γεύση, στριμώχτηκαν στα βάζα, κολύμπησαν στο λάδι και αποστειρώθηκαν όλες παρέα, στην κατσαρόλα, αυτή τη φορά.

Πράσινη σαλάτα με φιλετάκια πορτοκαλιού και μαριναρισμένο κρεμμύδι

Πολύχρωμη, αρωματική σαλάτα – ιδανική για τηγανητά και ψητά

Μια πράσινη σαλάτα δεν μπορεί ποτέ να γίνει βαρετή! Μόλις απομακρυνθείτε από τα κλισέ του μαρουλιού θα απελευθερώσετε τη δημιουργικότητά σας και θα συνδυάζετε υλικά, φτιάχνοντας κάθε φορά μια ξεχωριστή σαλάτα.

Η σημερινή σαλάτα είναι ιδανική να συνοδέψει τηγανητά και ψητά. Την έβαλα δίπλα σε τηγανισμένο Συμιακό γαριδάκι, θα την έβαζα εύκολα παρέα σε κοτόπουλο πανέ, σνίτσελ, μπριζόλα στη σχάρα…

Η φρεσκάδα και η οξύτητα του φρέσκου πορτοκαλιού (μόλις βγήκαν τα καινούργια πορτοκάλια), μαζί με τη γλυκιά σπιρτάδα του μαριναρισμένου κρεμμυδιού «κόβουν» το λάδι του τηγανίσματος στη γεύση. Τα ζουμερά και τραγανά λαχανικά «ξυπνούν» και δροσίζουν τον ουρανίσκο. Όσο για το χρώμα, τι να πώ! στολίζει το πιάτο και ανοίγει την όρεξη.

Σ’ αυτήν τη σαλάτα, θα εφαρμόσετε τρεις τεχνικές: πως να κόβετε μπουκιές ένα φύλλο μαρουλιού τύπου romaine (το κλασικό με το μίσχο στη μέση), πως να φιλετάρετε ένα πορτοκάλι και πως να μαρινάρετε ροδέλες ξερού κρεμμυδιού.

Muffins με πιπεριές και τυρί – πολύχρωμες μπουκίτσες για party

Muffins με πιπεριές και φέτα

Αγαπώ τα muffins και στις γλυκές και στις αλμυρές τους εκδοχές, γιατί είναι η εύκολη μορφή κέϊκ που μπορούμε να φτιάξουμε. Δεν θέλουν μίξερ, απλά να βραχούν τα υλικά και να διαλυθεί το αλεύρι. Δεν θέλουν κόπο, δύο μπολ μόνο, ένα για τα υγρά και ένα για τα στεγνά υλικά.

Αν έχετε αντικολλητική φόρμα, λαδώστε τις θήκες  και ψήστε έτσι. Αν δεν είναι αντικολλητική, βάλτε μέσα στις θήκες χάρτινα φορμάκια και μετά το μίγμα.

Η αρχική συνταγή, απο το περιοδικό Taste of home, προσθέτει πολύχρωμες πιπεριές στο βασικό μίγμα και φρέσκα κρεμμυδάκια. Εγώ έβαλα πράσινη πιπεριά, λίγη φέτα και τα στόλισα με μια ιδέα από τις κόκκινες γλυκόξινες πιπεριές, έτσι για την εμφάνιση. Χρησιμοποίησα τις φόρμες για μινι μάφινς και έβγαλα 24 χρυσοψημένα αλμυρά σχεδόν κεκάκια, τα οποία έστειλα -με τα «ευχαριστώ» μου- στα παιδιά που φτιάχνουν με πολύ φροντίδα το νέο tastefull site.

Γλυκόξινες πιπεριές – το πιο εντυπωσιακό amuse bouche για τις γιορτές!

Κρακεράκια με cream cheese και γλυκόξινες πιπεριές

Amuse bouche (αμύζ μπούσσ) έχουν ονομάσει οι Γάλλοι chef τις μικρές μπουκιές που σερβίρουν πριν το φαγητό, για να υποδεχθούν τους συνδαιτημόνες και να δώσουν μια πρώτη εντύπωση για το ύφος του φαγητού που ακολουθεί.

Είναι μια μπουκιά που προετοιμάζει την όρεξη, συνοδεύει το ποτό του καλωσορίσματος και σε κάνει να νοιώθεις πως οι οικοδεσπότες θα φροντίσουν ιδιαίτερα τους καλεσμένους τους.

Προετοιμαστείτε για τις γιορτές που έρχονται. Αυτές οι  πιπερίτσες λάμπουν κάτω από τα φώτα! Ημιδιάφανες, κόκκινες ή πράσινες (δεν έχω δοκιμάσει με κίτρινες και πορτοκαλί), κολυμπούν στο ξυδάτο σιροπάκι τους και ταιριάζουν τόσο πολύ με τα μαλακά, λευκά και λιπαρά τυριά!

Ετοιμάστε ένα δίσκο, μισή ώρα πριν έρθουν οι καλεσμένοι σας (το πολύ, γιατί μετά χαλάει η εμφάνιση) ή σερβίρετε ξεχωριστά -τα κρακεράκια, το τυρί και τις γλυκόξινες πιπεριές- και φτιάχνει ο καθένας την μπουκιά του. Εκτός από cream cheese ή mascarpone cream, δοκιμάστε με camembert, brie ή και κατσικίσιο μαλακό τυρί.

Κόκκινες πιπεριές γεμιστές με ξινόχοντρο

Γλυκές κόκκινες πιπεριές γεμιστές με ξινόχοντρο

Συνήθως γεμίζουμε τις πράσινες πιπεριές. Οι κόκκινες, όμως, έχουν άλλη γλύκα και πολύ πιο απαλή γεύση. Μπορείτε να γεμίσετε και πιπεριές φλωρίνης, εκτός από στρογγυλές. Διαλέχτε μικρές μακρόστενες πιπεριές. Η φλοίδα τους με το ψήσιμο μαλακώνει, αλλά αν σας ενοχλεί την αφαιρείτε στο πιάτο σας.

Η γέμιση αυτή τη φορά, κυριαρχείται από τη γεύση του ξινόχοντρου – τραχανάς με σπασμένο στάρι, κρητικό προϊόν. Όλη η γνώση για τον τραχανά, εδώ.

Ο τραχανάς ενώνεται με το σωταρισμένο κρεμμύδι, γυαλίζει με το λάδι, μαλακώνει με γάλα, το οποίο ρουφάει συνεχώς και γίνεται μια κρέμα που πήζει όσο μένει στην κατσαρόλα. Γεμίζετε τις πιπεριές όσο η γέμιση ρέει από το κουτάλι, διαφορετικά προσθέστε λίγο γάλα να ξανα-αραιώσει. Προσθέστε σταφίδες για τη γλύκα τους και δυόσμο για το άρωμα.

Εναλλακτικά ή σε συνδυασμό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πληγούρι ή ρύζι.

Πιπεριές γεμιστές με ντομάτα και φέτα – οπλοστάσιο αντιοξειδωτικών

Πιπεριές γεμιστές με ντομάτα και φέτα

Αυτό τον καιρό γράφω συνεχώς για πιπεριές και τομάτες, τελικά. Είναι η εποχή της αφθονίας τους και η εποχή να κρατάμε καθαρό το σύστημά μας με τα αντιοξειδωτικά.

Ντομάτα, πιπεριά, κρεμμύδι, σκόρδο, λάδι, μαϊντανός, έχουν αντιοξειδωτική δράση. Προσθέστε και λίγη καυτερή πιπεριά για να καθαρίζει το άνω αναπνευστικό σύστημα και νάτο, το οπλοστάσιο κατά των ιων που θα αρχίσουν να γεμίζουν τον αέρα σε λίγο.

Είχαμε ψητό κοτόπουλο 2ης μέρας και αντί να κάνω ξανά μια χωριάτικη, το συνόδευσα με αυτές τις πιπερίτσες που έχουν τα υλικά μιας χωριάτικης (χωρίς το αγγούρι και τις ελιές).

Η φέτα γλυκαίνει γιατί ενώνεται με μια σάλτσα τομάτας, με κρεμμύδι και σκόρδο, αρωματίζεται με μαϊντανό και ρίγανη, γεμίζει τις πιπερίτσες και ροδίζει στο φούρνο. Φαγάκι που τρώγεται ζεστό και κρύο. Μάθετε τα παιδάκια σας, από μικρά, να το τρώνε. Με την πρωτεϊνη της φέτας και μια φέτα ψωμί, είναι γεύμα πλήρους διατροφικής αξίας.

Πράσινες πιπεριές τουρσί – το πιο απλό τουρσί που μπορείτε να φτιάξετε

Πράσινες πιπεριές τουρσί

Οι πρώτοι μήνες του φθινοπώρου είναι η εποχή να χρησιμοποιήσουμε την άφθονη παραγωγή λαχανικών για να ετοιμάσουμε προμήθειες για το χειμώνα. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή να ετοιμάσουμε σάλτσα τομάτας (η οποία δεν έχει καμμία σχέση με την έτοιμη!) για χρήση μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.

Οι πιπεριές μπορούν να γίνουν το πιο εύκολο τουρσί, για να δώσουν σπιρτάδα και ένταση στα φαγητά. Σκεφτείτε ένα burger με τυρί και ροδέλες πιπεριάς τουρσί ή μια σαλάτα με λευκά φασόλια ή μια πικάντικη ομελέτα. Ισορροπούν κάθε τι που είναι πρωτεϊνούχο και λιπαρό.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάθε είδους μακρόστενη πιπεριά ακόμα και τις μικρές πιπερίτσες (σε κάθε στάδιο ωρίμανσης, από πράσινες έως κόκκινες). Αν χρησιμοποιήσετε καυτερές πιπεριές, θα σας πρότεινα να αυξήσετε λίγο τη ποσότητα της ζάχαρης. Ταιριάζει τόσο πολύ η γλυκειά και η καυτερή γεύση!

Το υγρό της συντήρησης μπορείτε να το αρωματίσετε με τις γεύσεις που θέλετε. Προσθέστε αρωματικό μαραθόσπορο ή …

Καλοκαιρινά γεμιστά – τομάτες, πιπεριές, κολοκυθάκια, μελιτζάνες

Τομάτες και πιπεριές γεμιστές με ρύζι

Χιλιομαγειρεμένο φαγητό στα ελληνικά νοικοκυριά. Τι να προσθέσει μια ακόμα συνταγή; την προσοχή στη λεπτομέρεια ίσως, για όσες μαθαίνουν τώρα τα μυστικά του φαγητού και ένα άγγιγμα κρητικό στη γέμιση, βάζοντας μισό ρύζι – μισό ξινόχοντρο (ή πληγούρι, για να είναι νηστίσιμα).

Θα έλεγα, λοιπόν, στην κόρη μου -αν είχε διάθεση να συγκρατήσει τέτοιες γνώσεις στα 18 της – να φροντίσει τα εξής:

• να διαλέξει σφικτές τομάτες που να αντέξουν τη διαδικασία του κουφώματος. Μέτριες, όχι πολύ μικρές ούτε πολύ μεγάλες και όλα τα λαχανικά να είναι όμοιου μεγέθους, για να ψηθούν στον ίδιο χρόνο.
• οι τομάτες το καλοκαίρι είναι ώριμες και κρατούν το σχήμα τους στο ψήσιμο. Την άνοιξη, που είναι πολύ σφικτές ακόμα, σκάνε στο ψήσιμο.
• ανοίγουμε τις πιπεριές και τις τομάτες με το κοτσάνι στο καπάκι, για να το καθαρίσουμε ευκολότερα και για να τρώγεται το λαχανικό, χωρίς να ανησυχούμε που κρύβεται το κοτσάνι.
• για να κουφώσουμε τα λαχανικά χρησιμοποιούμε το εργαλείο που βγάζει στρογγυλά μπαλάκια από τα φρούτα/λαχανικά. Γίνεται εύκολα και δεν χαλούν τα τοιχώματα των λαχανικών.

Κοτόπουλο με μπάμιες λιαστές – ένα πιάτο με ένταση και χαρακτήρα

Κοτόπουλο με μπάμιες λιαστές - μεστή γεύση χωρίς τα "υγρά" της μπάμιας!

Όταν ήμουν μικρή είχα τραυματική εμπειρία με τις μπάμιες, όπως μου τις σερβίριζαν στις ταβέρνες της αγαπημένης μου Κρήτης, όπου περνούσαμε τα καλοκαίρια. Ξέρετε τι εννοώ, είμαι σίγουρη!

Οι μπάμιες ήταν το τελευταίο φαγητό που δέχτηκα να τρώω μετά από πολλές-πολλές προσπάθειες της μαμάς μου. Τρώγαμε μπάμιες μόνο τα καλοκαίρια, όταν ήταν φρέσκια η παραγωγή. Αφού έπλενε τις μπάμιες, καθάριζε το σκουφάκι τους πολύ προσεκτικά να μην ανοίξει τους βλενογόνους, αλάτιζε και ράντιζε με μπόλικο ξύδι, τις άπλωνε σε λαμαρίνα σε μια στρώση και τις άφηνε στον πρωϊνό ήλιο για 2-3 ώρες να στεγνώσουν.

Ετσι ήταν ακόμα πράσινες αλλά είχαν σφίξει λίγο και είχαν χάσει τα πολλά υγρά τους εσωτερικά. Ετσι συνήθισα κι εγώ να μαγειρεύω τις μπάμιες. Αυτή τη φορά δοκίμασα να πάω ένα βήμα παρακάτω. Τις άφησα στον ήλιο περισσότερο, περίπου 6 ώρες (1-7μμ). Είχαν χάσει το χρώμα τους, είχε σφίξει η σάρκα τους και είχε μειωθεί ο όγκος τους. Μοσχοβόλαγαν όμως, ήταν ψημένες από το ξύδι,το αλάτι και τον ήλιο και -όταν άνοιξα μια- δεν είχε καθόλου υγρά μέσα της. Τέλεια, σκέφτηκα!  Αν αποκτούσαν και πιο ελκυστικό χρώμα στο μαγείρεμα, θα πετύχαινε μια χαρά το φαγητό. Πως σας φαίνονται στη φωτογραφία;